Patrząc przez wiele lat na moją mamę i jej obsesję na punkcie ogródka, bieganie po domu i podwórku z konewką, kompulsywne kupowanie nawozów i ustawiczne monologowanie o tym, jakiego kwiata kupi sobie w sobotę na targu, pukałam się w czoło. Wariatka, myślałam sobie. Córka podrosła, uciekła spod klosza, to teraz będzie chuchać i dmuchać na rośliny. Nie rozumiałam. Tymczasem lata minęły i mój pogląd zmienił się o 180 stopni.

W zeszłym roku, kiedy bliska mi osoba zaczęła zdawać sobie sprawę z tego, że choruje na depresję, przed wizytą u specjalisty postanowiła spróbować naturalnych metod poprawienia swojego stanu. W ten sposób wylądowałam w dziale z roślinami doniczkowymi Ikei. Ponieważ jestem zwolenniczką minimalizmu i nienawidzę marnowania czasu w sklepach, kiedy i tak wiem, że nic mi nie jest potrzebne, byłam zszokowana, kiedy wyszłam stamtąd z zielonym maluszkiem w ramionach. Do pierwszej doniczkowej roślinki szybko dołączyły kolejne.

Co zmieniły w moim życiu rośliny doniczkowe?

Nie martwcie się, to nie będzie akapit w stylu: od kiedy trzymam na parapecie zielistkę, oddycham pełną piersią, niczego się nie boję i schudłam 20 kilo. Przynajmniej nie do końca.

Zacznę od banału, może znajdzie się osoba, która jeszcze nie wie, że rośliny w wyniku fotosyntezy dostarczają tlenu w powietrzu (o dziwo podobno niektóre nawet w nocy, jak choćby storczyk czy wężownica), ale tak właśnie jest. Dodatkowo niektóre z nich absorbują szkodliwe substancje (np. skrzydłokwiat oczyszcza powietrze z pochodnych benzenu i formaldehydu, emitowanych przez drukarki czy monitory lub obecnych w farbach, klejach, tapetach, itd.*), a inne regulują poziom wilgotności. Oddychanie jest jedną z podstawowych funkcji życiowych. I czynnością, o której najczęściej w ogóle nie myślimy, bo dzieje się automatycznie. A powinniśmy, choćby po to, by się odstresować. Lepiej zdecydowanie oddycha się w towarzystwie roślin doniczkowych. Spróbujcie.

Na pewno też w podstawówce uczono Was o higienie… oczu. Tak, mam właśnie wspomnienie, że pani w szkole, zamiast mówić o brutalności życia, zwłaszcza, kiedy ma się depresję i wzywają z niewiadomych powodów do urzędu… Nic to, higiena oczu różnie ważna, zwłaszcza w naszych czasach. I na to pomagają zielone listeczki. Koją zmęczone mięśnie oczu i dają odrobinę nadziei. Tak się przecież powinien kojarzyć kolor zielony. Dlatego najlepiej ustawić roślinnego stworka nieopodal monitora. I w chwilach zmęczenia przypomnieć sobie, że poza miejscem pracy istnieje dzika, nieokrzesana natura, której namiastka stoi tuż obok.

Ale wszystko poniższe jest tak naprawdę niczym w porównaniu z rozwijaniem poczucia odpowiedzialności oraz walce z samotnością.

Trudno mi czasem zadbać o siebie, dlatego nigdy nie pomyślałabym o mieszkaniu z psiakiem czy rybkami. Podejrzewam, że łatwo skrzywdziłabym mimowolnie zwierzę, którym powinnam się zajmować. Ale dzięki temu, że dbam o to, co dzieje się w moich doniczkach, mam wrażenie, że rozwija się moje poczucie odpowiedzialności. Troszczę się o roślinki, jakby były elementem rodziny albo mojego ciała. Tak samo, jak mówię rano rodzicom dzień dobry, tak samo upewniam się, czy ziemia w doniczkach nie jest przynajmniej zbyt sucha. Kiedy nie ma mnie długo w domu, na widok zielonych maleństw po prostu nie posiadam się z radości, jakbym spotkała się z dawno niewidzianym przyjacielem. Wiem, że moje rośliny są ode mnie całkowicie uzależnione i muszę o nie dbać, by nie stała się im krzywda. W zamian za to, kiedy budzi mnie w nocy koszmar, rośliny są dalej przy mnie. Cztery ściany wokół nie są nieprzyjaznym pomieszczeniem, tylko pełną żywych istot ciepłą sypialną. Nie czuję się sama jak palec. Mam zielone wsparcie. I mam nadzieję, że nie brzmi to za bardzo psychicznie. Chociaż, nawet jeśli… Co z tego?

Większy komfort pracy, zdrowsze oczy, lepsze powietrze i mniejsze poczucie samotności. Dużo zasług, prawda?

Ale to nie wszystko. W cenie jest też estetyka.

O co chodzi z urban jungle, czyli miejską dżunglą?

O wszystko, co napisałam powyżej oraz ciekawy design. Rośliny potrafią stanowić bardzo oryginalny design wnętrz. W świecie, w którym każdy może zaprezentować tysiącom użytkowników wnętrze swojego mieszkania, liczy się to, by wyglądało nietuzinkowo. Kiedyś gospodynie domowe rywalizowały między sobą, zapraszając do dopiero co odnowionego salonu koleżanki na herbatkę i serniczek. Teraz pstrykamy fotki na Instagramie i liczymy lajki. Ale tak bardzo, jak można trochę się podśmiechiwać z dżentelmenów po czterdziestce, którzy kupują super drogą furę, by zaimponować koleżkom i młodym duperkom, dbanie o rośliny doniczkowe w domowym zaciszu jest o wiele rozsądniejsze. To nie tylko styl, w jakim urządzamy sobie mieszkanie w tęsknocie za naturą, ale ogólnie styl życia. Za roślinami idą inne, daleko posunięte zmiany.

Kiedy wchodzisz z naturą w bliższą koalicję, a może nawet przyjaźń, stajesz się bardziej wrażliwy. Obserwujesz, jak ważna w życiu jest delikatność. Niektóre rośliny są gruboskórne. Sukulenty, które nie potrzebują dużo wody, ani w ogóle dużo troski. Rosną sobie spokojnie bez względu na to, czy je podlewasz, czy olewasz. Inne wymagają dużo troski i co chwila domagają się atencji, inaczej zaczynają im żółknąć liście. Czasem nieopatrzny ruch może skrzywdzić jakąś łodyżkę. Jak z ludźmi.

Ale obcowanie z roślinami nie uczy tylko dbania o relacje z ludźmi. Pozwalają się wsłuchać we własne wnętrze. Skoro dbasz o swoje rośliny, prędzej czy później bardziej zadbasz o siebie. Im więcej roślin wokół mnie, tym zdrowiej żyję. O wiele rzadziej palę fajki, patrzę na to, co jem i ruszam się. Sama chciałabym być jak najładniejszy kwiatuszek. Może to tanie i próżne, ale kto pięknie żyje, ten żyje długo. A ja mam kilka rzeczy do skończenia, więc nie mam zamiaru póki co schodzić z tego świata.

Na koniec chciałabym Was zachęcić do uprawy roślin doniczkowych w Waszych zakątkach. Jestem przekonana, że każdemu dobrze zrobi towarzystwo zieleniny. Co więcej, jeśli już macie jakieś zielone maluszki, miło mi będzie z Wami o tym podyskutować, więc dawajcie w komentarzach, jakie gatunki uprawiacie i w jaki sposób się o nie troszczycie.

Standardowo też na zakończenie proszę Was o łapki w górę, jeśli na przykład trafiliście na ten wpis w jakiś inny sposób, niż przez fejsa. Odwiedźcie fan page i dajcie znać, że byliście, gwarantuję kolejne treści, które przypadną Wam do gustu (a przynajmniej będę się bardzo starać).

Z pozdrowieniami,

Wasza

___________________________________________

* http://radiesteta.waw.pl/inne-zagrozenia/formaldehyd/ – Dobry, niesamowicie ciekawy artykuł, obczajcie, jaki syf mamy w domu i jak rozprawiają się z nim zieloni wojownicy w doniczkach!