22 października rozpoczęły się największe od 30 lat protesty w naszym kraju. Kobiety i mężczyźni wyszli na ulicę, by wyrazić sprzeciw dotyczący zabieraniu ich wolności. My, w grupie Kobiety piszą, nie pozostałyśmy również obojętne. Napisałyśmy o Polsce, w której każda z nas chce ŻYĆ.
Poniżej przedstawiam piękne wizje kobiet, które miały stanowić opis rzeczywistości, w jakiej chciałyby żyć. Poniższe ćwiczenie literackie miało na celu podnieść nas na duchu, nieco oderwać od stresu i wzmocnić pisarski warsztat. Co sądzicie o efektach? Czy obraz namalowany przez Paulinę, Izę, Ewelinę i Natalię to Polska, w której i Wy chcielibyście żyć?
🤍
Chciałabym iść pomiędzy kolumnami podtrzymującymi niebo, które ktoś przystroił w kolor nadziei. Chciałabym, by zieleń napawała mnie wiarą i siłą, późniejsze złoto i czerwień rozchmurzyły najbardziej pochmurny dzień, a biały puch na końcu dał odpocząć i mienił się w świetle jak diamenty. Chciałabym iść i widzieć przed sobą wiele ścieżek, ale ani jednego ślepego zaułka czy znaku „Zakazuje się korzystać z innych dróg, nakazuje się ruszyć tą jedną konkretną”. Chciałabym ciągle wybierać te, które będą dla mnie najpiękniejsze, błądzić i odnajdywać cel, zawsze mój, nigdy tylko cudzy i dziwnie obcy. Chciałabym popatrzeć na rodzące się życie w dole, poczuć zapach kwiatów i ziemi, po czym spojrzeć w górę, na błękitną tkaninę, po której suną samoloty, ptaki i wiedźmy na miotłach. Chciałabym rozejrzeć się potem na boki, na ludzi, którzy wybrali inne ścieżki, uśmiechnąć się, życzyć miłego dnia i powodzenia. Chciałabym, by oni też się uśmiechnęli, przywitali i szli swoją drogą, by widzieli piękno trochę inne od mojego, ale ani trochę gorsze.
Paulina Zielińska
🤍
Iza Maciejewska
Ewelina Kasiuba
🤍
Natalia Jahn
Krótkie słowo podsumowania…
Niewiele tak naprawdę potrzebujemy, by być szczęśliwymi. Wolność, prawo przyrodzone, niestety w naszym kraju nie jest pojęciem zrozumiałym dla każdego. Równość kobiet i mężczyzn to również coś, nad czym w naszej polskiej rzeczywistości musimy nieustannie pracować. Powyższe opisy świadczą jednak doskonale o tym, że jesteśmy na świetnej drodze ku kolorowemu światu, w którym zostaną zaspokojne nie tylko podstawowe potrzeby jednostki (jak taka prozaiczna, pyszna pomidorówka, o której wspomina Iza), ale i emocjonalne. Jestem przekonana, że Polska stanie się dla nas wszystkim cudownym domem jak z opisu Natalii. Bardzo ważne jest to, o czym pisze Paulina, roztaczając nad nami cudowną, niebiańską wizję. Że każdy, nieważne, czy to zwierzę, człowiek czy inna istota, znajdzie swoje miejsce i spotka się ze spokojem i życzliwością, które podkreśla Ewelina.
Jeśli lubisz takie ćwiczenia, pragniesz spędzać więcej czasu w towarzystwie twórczych ludzi i uwielbiasz pisanie, zapraszam Cię (bez względu na płeć!) do grupy
Kobiety piszą!
A może i Ty chcesz dorzucić swoje trzy grosze i napisać o Polsce, w której chciałbyś lub chciałabyś żyć? Puść wodze fantazji i daj znać w komentarzu. Pamiętaj, że to ćwiczenie literackie, więc wszelkie środki stylistyczne mile widziane, a im więcej oddziaływania na zmysły (nie tylko wzrok, ale i węch, słuch, dotyk oraz smak!), tym lepiej!
Twoja
Piękne wyobrażenia Polski. W takim kraju chciałabym żyć 🙂
To piękne, że tyle kobiet potrafiło się zsolidaryzować ponad podziałami. Całym sercem się pod tym podpisuję
Dopiero dziś trafiłam na ten blog i z pewnością będę tu zaglądać.
A w temacie wpisu powyższego… Protesty, jakie miały miejsce w Polsce przeżyłam aktywnie i emocjonalnie. To był dla mnie trudny czas. Wierzę w naszą kobiecą solidarność i wiem, że zmiany nastąpią, tylko potrzeba na to czasu. Dziękuję za ten post, wzruszyłam się i jednocześnie utwierdziłam w przekonaniu, że moje poparcie dla protestów i cała ta wiara w lepszy świat ma sens:-)