Jakub Małecki – Dżozef
Nie do końca udanych pierwszych kilka stron, ale cudownie przerażające rozwinięcie i porządnie napisane zakończenie. Nowe wydanie Dżozefa Jakuba Małeckiego nie porwało mnie od samego początku. W trakcie lektury jednak drżałam ze strachu i zachwytu! Oto książka efektowna i mądra, mimo że skonstruowana bardzo w bardzo prosty sposób.
Grzesiek jest dreso-kokso-blokersem, który kryje przed całym światem swoją miłość do literatury oraz inteligentnych dziewcząt. Trafia do szpitala z powodu pobicia. Tam poznaje towarzyszy NFZ-owskiej niedoli i niewoli: okropnego Marudę, przedsiębiorczego Kurza i wreszcie tajemniczego Czwartego. Ten ostatni w chwilach gorączki zaczyna snuć historię o małym Staszku, który ma niesamowitą zdolność widzenia istot zaklętych w kawałkach drewna. Niezwykły dar szybko staje się przekleństwem chłopca.
Czy ta historia ma wpływ na czterech pacjentów i paranormalny horror, który niebawem rozpęta się w szpitalu?
I co z tym wszystkim ma wspólnego Joseph Conrad?
Dżozef to książka mądra i momentami zabawna. Napisana bardzo dobrze, bo im bliżej końca, tym szybciej się czyta. Lekturę można pochłonąć w jeden, góra dwa wieczory. Stanowi wspaniałą, pierwszorzędną wręcz rozrywkę. Wywołuje u czytelnika całą gamę emocji. Od rozpaczy, beznadziei i kompletnej bezradności, po determinację, strach, a wreszcie i ulgę.
To, co najbardziej spodobało mi się w kolejnym po Rdzy genialnym przykładzie prozy Jakuba Małeckiego, to hołd oddany Josephowi Conradowi. Małecki przekonał mnie totalnie do przeczytania dzieł Conrada. To raz. A dwa, że puenta płynąca z książki jest tak istotna, a tak często zapominana przez nas w codziennej gonitwie… I tak się cieszę, że Małecki postanowił swoim czytelnikom przypomnieć, że nigdy nie jest za późno, by zacząć prawdziwie żyć!
Komu polecam tę książkę?
Każdemu, kto lubi niezbyt trudne lektury, dostarczające przedniej rozrywki oraz garść mądrości.
Reasumując: super książka, czytajcie. Polecam gorąco!
A jeśli spodobał się Wam mój tekst, kliknijcie proszę lubię to na Facebooku. Będę zaszczycona!
Emilia Nowak
Jestem autorką prozy współczesnej i tekstów z dziedziny szeroko rozumianego rozwoju osobistego. Literacko zadebiutowałam w 2015 r. powieścią pt. „Piromani”, poruszającą temat depresji młodzieńczej. Od 10 lat działam w branży marketingowej, a od 8 również w wydawniczej. Prowadzę warsztaty literackie stacjonarnie w Poznaniu oraz on-line, a ich uczestnicy odnoszą sukcesy pod szyldami renomowanych wydawnictw. Występuję publicznie, dzieląc się z odbiorcami doświadczeniem, promując czytelnictwo i motywując do twórczego oraz życiowego rozwoju. Praktykuję jogę, podróżuję (również po rubieżach własnego umysłu), wierzę w dobroważność. Kieruję się wartościami takimi jak siostrzeństwo, współczucie, egalitaryzm i uważność. Uważam, że edukacja i samopoznanie mają moc głębokich zmian.
22 komentarze
Andrès Boris
Twój tekst to osobna porcja wspaniałej,dojrzałej prozy. Czyta się jednym tchem a właściwie pochłania. Cudowna satysfakcja.
Emilia Nowak
Andrzeju kochany, aż się zarumieniłam po przeczytaniu Twojego komentarza. No już tak mi nie słodź!
Angelika F
Dużo o niej słyszałam, ale jakoś nigdy nie było mi po drodze do niej…Na szczęście mój stos książek do recenzji się zmniejszył, więc może sięgnę po tą książkę w ramach luzu:)
Emilia Nowak
Mi też nie było zupełnie po drodze, nie wierzyłam, że historia o 4 kolesiach w szpitalu może być fascynująca. Popełniłam błąd. Super wciąga!
Rykoszetka, blog o życiu w mieście
O widzisz, a ja tę książkę czytałam, i… nic z niej nie pamiętam. Więc chyba nie zrobiła na mnie aż takiego wrażenia!
Patryk Tarachoń
Ciekawy tytuł. Co znaczy ,,dobrze napisana”?
Emilia Nowak
Wciąga i wszystko ma na swoim miejscu.
Justyna
Świetnie napisana recenzja.
Emilia Nowak
Dziękuję i pozdrawiam!
pożeram strony
Mam ją w planach. Twoja recenzja tylko dodatkowo mnie zachęciła 🙂
Emilia Nowak
Cieszę się i życzę miłej lektury!
Czytam i znikam
Brzmi interesująco… Choć generalnie nie przepadam za autorem…
Emilia Nowak
Coooo? Dlaczego?! Ja uwielbiam!
Bookish Madeleine
Nie czytałam jeszcze żadnej książki tego autora, ale mam w planach nadrobić 🙂
Emilia Nowak
Koniecznie! Jak nie Dżozef, to chociaż Rdza!
Marcin
Brzmi to jako całość bardzo groteskowo, przez co dla mnie zachęcająco, bo w sumie lubię takie historie 😀
Zielona Małpa
Przeczytałam Dżozefa i jestem nim równie mocno zachwycona, co i ty 🙂
Autor potrafi doskonale grać na emocjach i budować świat 🙂
Klaudia
Uwielbiam książki, które wciągają na długie godziny!
Marlena H.
Nigdy nie słyszałam o tej książce, jednak bohater wydaje się intrygujący. Zapisuję. Dzięki za polecenie książki 😉
melodylaniella
Fajnie, że początek niezbyt udany – lubię być zaskakiwana 🙂
Atrakcyjne wakacje z dzieckiem
Myślę, że się skuszę
Pingback: